Wie ben ik?  Gekke vraag misschien. Wat gebeurt er als ik in de spiegel kijk? wat zie ik dan? wat hoor ik in mijn hoofd, wat vind ik van mezelf? Als ik mijn naam hoor, over wie gaat het dan? de persoon die ik graag wil zijn, de persoon ik denk dat men ziet, of mijn echte ik, met alles er op en er aan?

Ik ben heel lang de jongste in mijn gezin geweest. Wat deed dat met mij? welke rol speelde ik daar? Welke verantwoordelijkheden voelde ik? Na 9 jaar kwam er een zusje bij. Wat gebeurde er toen?  Op welke plek stond mijn vader in ons gezin? hoorde hij er wel bij? en mijn moeder? en mijn broer, zus en ik?  Dat is allemaal een stukje van wie ik ben.

Mijn beide ouders komen uit Friesland, en ik ook. Ik ben opgegroeid in een Fries dorp, waar we Fries met elkaar spraken. Dat is ook een stukje van wie ik ben.

Mijn Pake en Beppe van beide ouders hebben met hun jonge gezin in de oorlog geleefd. De een in het verzet, de ander niet. Die ervaringen en gevoelens hebben ze meegegeven aan mijn ouders, en mijn ouders gaven dat, gekoppeld aan hun eigen ervaringen aan mij mee, bewust en onbewust. Dat is ook een stukje van wie ik ben.

De waarden, de waarschuwingen, de angsten, de overtuigingen, de do’s en de dont’s en de overlevingsstrategieën die mijn ouders hebben meegekregen en ontwikkeld, gaven zij weer door aan mij. Dat is een onderdeel van de laag die mijn zelfbeeld heeft gevormd.
Is dat een stukje van wie ik ben? Ik denk het wel, met mijn hoofd, met mijn overtuiging. Een stukje van wie ik door de ogen van anderen ben, en waar ik zelf in ben gaan geloven. Een deel daarvan helpt me, om door te zetten, om tegenslagen te overwinnen, om succesvol te zijn en een deel daarvan houdt me tegen, blokkeert me, maakt me klein, en angstig, weerhoudt me van de dingen te doen die ik het liefst zou doen.

Je persoonlijke kracht is de motor waarmee je jezelf in de wereld zet, hoe je je staande houdt en waar je je resilience mee versterkt. Tenminste..  als je vertrouwt op de kracht van je lijf en je intuïtie en durft los te laten wat het hoofd je blijft vertellen.

Je hoofd en je denken kunnen deze persoonlijke kracht enorm in de weg zitten, door te denken dat je niet zo veel voorstelt, door jezelf te bekritiseren omdat het niet goed genoeg is of niet direct resultaat oplevert, door jezelf te vergelijken met een ander of je te meten aan de standaard van een ander.

Door dit sterke soms overheersende hoofd, door het rationaliseren denken we, dat we ons leven met het hoofd kunnen leiden, beredeneren, plannen. We proberen onze emoties in een denkkader te vangen en zo op te lossen. We bouwen alleen een muurtje en smeren een nieuwe laklaag. Weggepoetst, bestaat niet meer.

En daarmee blokkeren we de toegang tot onze krachtbron.

Gedachten zijn geen feiten en liggen niet vast. Dat betekent dat je een keuze hebt hoe je naar jezelf kijkt en hoe je over jezelf denkt.

Je raakt deze krachtbron aan als je het gevoel hebt dat je leeft, en in flow zit.
Vanuit die positie straal je uit wat je bent in je aura, heb je een automatische autoriteit en ben je een magnetische aantrekkingskracht voor anderen.

Dat zou je toch iedere dag moeten kunnen ervaren?